Hoe het begon.
In september 2009 las ik dat Govaka in 2010 een fietstocht organiseert naar Santiago de Compostela. Als actieve gepensioneerde
moest ik toch ook eens iets sportief presteren vond ik. Ik werd het beu dat senioren beschouwd worden als afgeleefde mensen die op hun 50ste tot niets meer in staat zouden zijn en in de maatschappij van geen tel meer zouden zijn.
Voorgeschiedenis.
Tot 2010 deed ik maar wat. Op een oude ijzeren fiets met hier en daar wat roestvlekken, kwam ik niet aan 1.000 km per jaar. Van thuis, via het Albertkanaal, tot het koekskesfabriek in Herentals en terug langs datzelfde Albertkanaal. Goed voor een 55 km heen en terug. Enkele jaren geleden, in 2011, heb ik op mijn 68 ste mijn eerste degelijke koersfiets gekocht. Sedert mijn carbon EMX-3 fiets, probeer ik me, vooral bij tegenwind, ongegeneerd in het wiel van kleine pelotonnetjes stand te houden. Sporadisch kom ik in zo'n peloton mee aan kop. Om mijn goede wil te tonen, niet om te tonen hoe goed ik rijd. Ik ben geen haan. Ik vind dat competitieve bij wielertoeristen eerder belachelijk en vooral irritant. Fanatisme en overdreven ambitie wordt heel snel lachwekkend tot meelijwekkend. En als je 6 uur op een fiets gezeten hebt, vind ik ook dat je een stevige pint moet drinken in plaats van een proteïneshake. Dat onderscheidt je van competitieve profs of amateurs.
Voorgeschiedenis.
Tot 2010 deed ik maar wat. Op een oude ijzeren fiets met hier en daar wat roestvlekken, kwam ik niet aan 1.000 km per jaar. Van thuis, via het Albertkanaal, tot het koekskesfabriek in Herentals en terug langs datzelfde Albertkanaal. Goed voor een 55 km heen en terug. Enkele jaren geleden, in 2011, heb ik op mijn 68 ste mijn eerste degelijke koersfiets gekocht. Sedert mijn carbon EMX-3 fiets, probeer ik me, vooral bij tegenwind, ongegeneerd in het wiel van kleine pelotonnetjes stand te houden. Sporadisch kom ik in zo'n peloton mee aan kop. Om mijn goede wil te tonen, niet om te tonen hoe goed ik rijd. Ik ben geen haan. Ik vind dat competitieve bij wielertoeristen eerder belachelijk en vooral irritant. Fanatisme en overdreven ambitie wordt heel snel lachwekkend tot meelijwekkend. En als je 6 uur op een fiets gezeten hebt, vind ik ook dat je een stevige pint moet drinken in plaats van een proteïneshake. Dat onderscheidt je van competitieve profs of amateurs.
Evolutie.
Sedert mijn1ste tocht naar Compostela, slaag ik er in om
jaarlijks bij de uitverkorenen te zijn voor meerdaagse ritten naar verre
bestemmingen. Naast 2 keer Santiago de Compostela staan Rome, Praag, Triëste,
Carcassonne nu ook op mijn palmares. Het is een
mooie combinatie, fietsen, verre reizen, samen met het maken van enkele
foto's, en wat toeristische kennis en het neerschrijven van mijn verhaaltje via
blogs.
Trainingen.
Meerdaagse fietstochten over afstanden van gemiddeld 180 km
vragen een degelijke voorbereiding. De jaarlijkse 1.000 km voor 2010 is
geëvolueerd naar een totaal van tussen de 11.000 en 12.000 km jaarlijks. Samen
met kortere fietsvakanties van een week in Frankrijk, Spanje, Italië brengt dit
dat het jaarlijkse totaal aan kilometers tussen de 10 à 12 duizend komt. Via de
Garmin website site pik ik koersen, kopieer is een beter woord, van collega's en rij ik
die na. Zo bespaar ik me om een circuit uit te werken. Hoe die gasten die
wegen vinden blijft me een raadsel. Dat
moeten fanatieke specialisten zijn die veel tijd en kennis hebben om dat uit te
zoeken. Ik beperk me er toe omdat schaamteloos te kopiëren.
Gezondheid.
Het fietsen doet toch ook iets aan de gezondheid. Dat
vermoed ik toch. Vooral, je blijft er zowel lichamelijk als in je koppeke
actief mee. Recent heb ik me bij een cardioloog laten onderzoeken. Er is geen beletsel
om actief mee te fietsen. Vooral niet overdreven over je toeren gaan. De
uiterste hartslag bij zware test is 127 bpm. Dit bij een belasting van 250 W.
Hoger kan ik niet en is trouwens af te
raden volgens de cardioloog, tot zelfs gevaarlijk ongezond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten